NJENE OČI (Kako moj dragi duhovni otac,nemađaše pjesmu,čiji naslov počinje slovom NJ,njemu u čast,dok progovara iz mene)

Međ' zvjezdama punan
mjesec,lola stara
prosipa se srebrom
i lakoćom sije,
dok Neretva ti'o
 uspavanku zbori,
laki vjetrić piri,
cio Mostar spije.

Samo njene oči
sklopile se nisu,
njima nema sanka
ni u mrkloj noći,
smrtno bolnu dušu
u zjenama kriju
i čekaju danak
kad će na put poći.

A bile su luča
nekad u davnini,
jednom srcu iskra,
što za njima gori
i bile su pjesma,
što je ljubav poje
u ljepoti milnoj
sve čednosti svoje.

Gledale su ljupko
u to srce mlado,
za njima što bije
kao topot vranca,
ljubile su dodir
koji dragi spusti,
na usnice rujne
poput povjetarca.

Daljine su klete
zarobile njega,
pa pod pendžer mali
viš' joj neće stati,
ni milovat njedra,
ni kosicu crnu,
nikad više svojom
on je neće zvati.

A mjesec je punan
ona lola stara,
što sa neba pomno
na te oči motri,
prosipa se srebrom,
cio Mostar spava,
a Neretva ti'o uspavanku zbori.

                                                                                              Kruševac,21.10.2016.